Tι είναι η αναπτυξιακή δυσπλασία ισχίου (DDH)

Η αναπτυξιακή δυσπλασία του ισχίου (Developmental Dysplasia Hip) είναι ένα μυοσκελετικό πρόβλημα τόσο της βρεφικής όσο και της παιδικής ηλικίας και διακρίνεται σε ασταθή και σταθερή. Πρόκειται για μη φυσιολογική διαμόρφωση ισχίου, εντοπισμένο είτε στη μηριαία κεφαλή, είτε στην κοτύλη, είτε και στα δύο σημεία. Η ακριβής αιτία της πάθησης δεν εντοπίζεται εύκολα εξαιτίας πολλών πιθανών παραγόντων που συμβάλλουν στην ανάπτυξη αυτής. Η δυσπλασία ισχίου εμφανίζεται σε περίπου 4% όλων των γεννήσεων, κυρίως, στα πρωτότοκα κορίτσια. 

Παράγοντες κινδύνου εμφάνισης της πάθησης είναι το οικογενειακό ιστορικό, ο τοκετός με ισχιακή προβολή, η συνύπαρξη συγγενούς μυϊκού ραιβόκρανου και συγγενής ραιβοιπποποδίας και η έλλειψη ενδομητρίου υγρού (Vitale et al., 2001). Η διάγνωση της πάθησης γίνεται με αντικειμενική αξιολόγηση και συγκεκριμένα περιλαμβάνει τις κλινικές δοκιμασίες "Ortolani"  και "Barlow" (εικόνα 1), όπως επίσης και με διαγνωστικό υπέρηχο. Η αποκατάσταση διακρίνεται σε τρία στάδια βασισμένη στην ηλικία των παιδιών. Το πρώτο στάδιο περιλαμβάνει νεογνά έως έξι μηνών. Το δεύτερο στάδιο περιλαμβάνει μωρά από έξι μηνών έως ενός έτους και το τρίτο στάδιο στο οποίο πραγματοποιείται χειρουργική αποκατάσταση περιλαμβάνει παιδιά ηλικίας ενός έτους και άνω (Atalar et al., 2007; Cashman et al., 2002; Ferzi et al., 2004). Στο τελευταίο στάδιο συγκαταλέγονται τα παιδιά, στα οποία απέτυχε η συντηρητική θεραπεία καθώς και ασθενείς όπου η διάγνωση ή/και η έναρξη θεραπείας παραμελήθηκε (Arslam et al., 2007; EI-Tayeby, 2009; Subasi et al., 2008).

Εικόνα 1: Barlow & Ortolani test

Αποκατάσταση

    Η συντηρητική αποκατάσταση περιλαμβάνει την περίδεση Pavlic, την περίδεση “spica cast”, την έλξη και την κλειστή ανάταξη, όπου εφαρμόζονται από τον παιδο-φυσικοθεραπευτή ή τον παιδίατρο. Η περίδεση Pavlic εφαρμόζεται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων (ποσοστό 90%) κατά το πρώτο στάδιο. Βάση των μελετών, στις συγκεκριμένες ηλικίες δεν εφαρμόζονται ασκήσεις αποκατάστασης, παρά μόνο οι προαναφερθέντες τεχνικές (εικόνα 2).

    Εικόνα 2: Περίδεση Pavlik

    Στη χειρουργική αποκατάσταση εκτελείται ο συνδυασμός ανοικτού τύπου χειρουργείο, οστεοτομίας με παράλληλη μείωση της κεφαλής του ισχίου (femoral shortening) (Atalar et al., 2007; Cashman et al., 2002; Ferzi et al. & 2004 Kitoh et al., 2006). Μετά τη χειρουργική αποκατάσταση εφαρμόζεται περίδεση του μέλους για τη συγκράτησή του στη βελτιωμένη θέση με spica cast (Arslam et al., 2007 & Subasi et al., 2008).

    Ο παιδιατρικός φυσικοθεραπευτής από τον έκτο μήνα της χειρουργικής επέμβασης εκτελεί ασκήσεις για αύξηση εύρους τροχιάς, ξεκινώντας από τα επιτρεπτά όρια πόνου, συγκεκριμένα, της απαγωγής και έξω στροφής με προοδευτική αύξηση της τροχιάς της κίνησης. Ασκήσεις με στατικό ποδήλατο ή και ασκήσεις μέσα σε πισίνα από τους πρώτους μήνες συμβάλλουν στην αύξηση εύρους τροχιάς και μυϊκής δύναμης. Αποτελέσματα ερευνών που χρησιμοποίησαν τις συγκεκριμένες τεχνικές αποκατάστασης σε βρέφη με αναπτυσσόμενη δυσπλασία ισχίου βρήκαν στατιστικώς σημαντική βελτίωση της πάθησης με υψηλά θετικά ποσοστά επαναξιολόγησης (Arslam et al., 2007; Atalar et al., 2007; Cashman et al., 2002; Ferzi et al., 2004 & Subasi et al., 2008 ).

    Η χρησιμότητα τόσο της συντηρητικής όσο και της χειρουργικής αποκατάστασης είναι μεγάλη. Όσο μικρότερο ηλικιακά είναι το βρέφος (πριν το πρώτο έτος), τόσο καλύτερη είναι η ικανότητα επανατοποθέτησης της κεφαλής στο ισχίο, ως εκ τούτου πραγματοποιείται η καλύτερη δυνατή συντηρητική αποκατάσταση (Atalar et al., 2007; Cashman et al., 2002 & Ferzi et al., 2004). Η χειρουργική αποκατάσταση φέρει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα στην αποκατάσταση πριν την ηλικία των οκτώ ή των 5.5. ετών σε μονόπλευρη ή δίπλευρη δυσπλασία ισχίου, αντίστοιχα (Arslam et al., 2007 & Subasi et al., 2008).

 Αθανασία Λαΐου

Φυσικοθεραπεύτρια Παίδων, MSc

Instructor of TR & Hippotherapy

Email: a.laiou@hippotherapy.gr

Τηλ: 6972176572

Αναφορές

Arslan H, Kapukaya A, Bekler H.I & Necmiogly S (2007). Is varus osteotomy necessary in one-stage treatment of development dislocation of the hip in older children? J Child Orthop 1:291-297.

Atalar H, Sayli U, Yavuz O.Y, Uras I & Dogruel H (2007). Indicators of successful use of the Pavlik harness in infants with development dysplasia of the hip, International Οrthopaedics 31:145-150

Cashman J.P, Round J, Taylor G, & Clarke N.M.P (2002). The natural history of development dysplasia of the hip after early supervised treatment in the Pavlik harness. Τhe Journal of Bone and Joint Surgery, 84-B(3):418-425.

EI-Tayeby H.M (2009). One-stage hip reconstruction in late neglected development dysplasia of the hip presenting in children above 8 years of age. J Child Orthop 3:11-20.

Ferzi J.E, Abuamara S, Eurin D, Dosseur P.L  & Dacher J.N (2004). Anterior axial ultrasound in monitoring infants with Pavlik harness. Eur Radiol 14:73-77.

Kitoh H, Kitakojl T, Katoh M & Ishiguro N (2006). Prediction of acetabular development after closed reduction by overhead traction in development dysplasia of the hip, J Orth Sci 11:473-477.

Subasi M, Arslan H, Cebesoy O, Buyukbebeci O & Kapukaya A (2008). Outcomes in unilateral or bilateral DDH treated with one-stage combined procedure, Clin Orthop Relat Res 46: 830-836.

Vitale MG & Skaggos DL (2001) Developmental dysplasia of the hip from six months to four years of age, J. Am. Acad. Ortho. Surg. 9: 401-411.